De pisbakken (2011)
We zouden het bijna vergeten zijn, maar lang, lang geleden zag de wc op de begane grond er anders uit. Op dat moment kenmerkt de pisbak door een zwarte vormgeving, die in het geheel niet in de o zo geliefde sociëteit past, en waar de ruimte niet deed vermoeden dat deze in een rijksmonument staat. Sterker, iedere muze zou de trap op rennen om de plek te mijden, mede door het gebrek aan ventilatie was het een donker hol dat vanaf ooghoogte naar boven zwart zag van de ‘ellende’.
Het is 2011, en de senaat en het BRF besluiten dat er echt wat moet gebeuren aan de pisbak en de omgeving waarin deze staat. Het is een project dat groots is aangepakt, en waarin de grandeur van het gebouw dat Zinsmeister voor ogen had weer terug moet komen. Er worden intensieve plannen gemaakt, en veel nagedacht en getekend hoe het zou moeten worden. De redelijk hard ingezaagde entree van de wc wordt aangepast en zo gemaakt alsof deze er vanuit den beginne al was. Er worden stenen bij gemaakt en bijgewerkt om zoveel mogelijk aan te sluiten bij het bestaande gebouw. De deuren worden vernieuwd, met de profileringen an maten zoals deze er ooit zaten. Als kers op de taart wordt er besloten een massieve pisbak van graniet te plaatsen, die zo hufterproof zou moeten zijn dat deze decennia mee kan. Na een lange speur tocht van materiaal en kleur wordt gekozen voor een graniet met de naam, het kan niet anders, Yellow Rock.
Vergelijk de foto’s van voor en na de verbouwing, en zoek de verschillen!
